Jak rozmawiać o Menopauzie?
Poruszanie tematu menopauzy w rozmowie może przysparzać obaw każdej/mu z nas, bo dotyka nie tylko kwestii intymnych związanych z ciałem, ale także tematu przemijania: jednego z tych fundamentalnych, z którymi jako społeczeństwo mamy najwięcej trudności. W tej części znajdziesz konkretne wskazówki dotyczące tego, jak rozmową wesprzeć osoby doświadczające menopauzy.
jak rozmową wesprzeć osoby doświadczające menopauzy
- Jeśli trudno Ci w ogóle zacząć ten temat, być może zainspirują Cię osoby publiczne, które mówią i piszą o swoim doświadczeniu.
Znane kobiety o menopauzie – przeczytaj w portalu hellozdrowie.pl
„Menopauzing, czyli nowy początek”
📖 Polecamy książkę: Menopauzing, czyli nowy początek, Davina McCall i Dr Naomi Potter
- Pamiętaj, że porozmawianie o menopauzie z kobietami z rodziny może dla Ciebie być pomocną wiedzą, która przyda Ci się podczas wizyt u lekarza.
- Unikaj sformułowań, które są oceniające, zamykają próby rozmowy i mogą ranić:
Weź się w garść. / Nie ma się co rozczulać.
Trzeba się starzeć z godnością.
Po co o tym mówić?
Jesteś za młoda na menopauzę.
Źle znosisz menopauzę, bo nie masz dzieci/ nie rodziłaś.
Kobiecie w pewnym wieku już nie wypada (np. nosić długich włosów, rozmawiać o seksie).
Kiedyś kobiety przechodziły menopauzę i nie narzekały tyle.
Agnieszka Krawczyk-Dąbrowska, psychogerontolożka: Prowadząc zajęcia dla seniorów w jednym z warszawskich centrów kultury usłyszałam kiedyś pytanie: komu tak naprawdę potrzebne jest nasze życiowe doświadczenie? Kiedy jako przykład podałam temat menopauzy zaległa cisza. Nikt nigdy nie podpowiedział tym kobietom, że mogłyby pomóc swoim córkom, wnuczkom, dzieląc się swoją historią z tamtego etapu życia. Mam 50 lat i od jakiegoś czasu doświadczam objawów charakterystycznych dla perimenopauzy. Na pewno byłoby mi łatwiej, gdyby ktoś mnie na to kiedyś przygotował.
Ewa: Menopauza mocno mnie doświadczyła, ale i uwrażliwiła na podobne objawy u kobiet w moim otoczeniu. Dzielę się rozwiązaniami, które mi pomogły, ale wiem, że w tym temacie nie można nic na siłę. Staram się słuchać, okazywać zrozumienie i dyskretnie podsyłać np. odcinki podcastu, wywiady z uznanymi lekarzami, linki do grup wsparcia.
- Jeśli słyszysz, że ktoś mówi o swoim doświadczeniu menopauzy, postaraj się nie zbywać tematu. Nawet, jeśli nie czujesz się gotowa/y powiedzieć coś od siebie, może wystarczy, jeśli wyrazisz zainteresowanie perspektywą swojej rozmówczyni, mówiąc po prostu:
Chętnie posłucham.
Jestem ciekawa, jak to wyglądało u Ciebie.
Jak się wtedy czułaś?
- Używaj raczej terminów „menopauza” i „klimakterium” zamiast „przekwitanie”, które brzmi dość pesymistycznie.
- Nie strasz menopauzą kobiet, które są przed nią, sformułowaniami typu: Będziesz miała menopauzę, to zobaczysz!
Nie mów, że to „koniec” i „koszmar” – nie wiesz, jak dana osoba będzie ją przechodzić.
- Nie umniejszaj doświadczeń innych niż Twoje. Jeśli słyszysz, że ktoś miał zupełnie odmienne od Twojego doświadczenie menopauzy, możesz odpowiedzieć np.:
Nie mam/ nie miałam takich objawów, ale słyszałam, że może być tak, jak opisujesz.
Przechodziłam menopauzę łagodnie, ale znam kobiety, dla których to było trudne.
Każda z nas przechodzi menopauzę trochę inaczej.
- Uszanuj to, w jakim tonie Twoja rozmówczyni mówi o swojej menopauzie – z humorem, stricte medycznie, w kontekście psychologii czy duchowości.
- Jeśli używa niewłaściwych terminów – nie zawstydzaj, nie pouczaj; możesz dopytać po prostu, czy ma na myśli czas przed ostatnią miesiączką, czy po niej.
Kiedy skończyłam czterdzieści pięć lat moja mama zaczęła „straszyć” mnie menopauzą. Całe życie była typem siłaczki: trzeba ze wszystkim dać radę, spisać się, nie można pokazać słabości – ja tak nie chciałam. Nie chcę się kryć, jak mam trudniejszy dzień, to mi niczego nie ujmuje. Jak dokuczały mi zlewne poty, to miałam zawsze ze sobą koszulkę na zmianę: w plecaku albo w bagażniku. Mówiłam swoim dzieciom: mam menopauzę, po prostu czasem gorzej się czuję.
Anita
Jak jeszcze wesprzeć bliską Ci osobę w czasie menopauzy?
1. Pokaż, że jest dla Ciebie ważna – zauważ to, co przechodzi, pomyśl, jak może się czuć.
2. Uszanuj jej uczucia i daj im przestrzeń: Masz prawo do wszystkiego, co czujesz.
3. Nie mów „za nią” – zapytaj, czy chce usłyszeć Twoje porady.
4. Zapytaj, co możesz dla niej zrobić.
5. Wyraź szczere uczucia:
Nie wiem, co odpowiedzieć, ale jestem przy Tobie.
Chciał(a)bym potrafić Ci pomóc.
Jestem tu, jeśli mnie potrzebujesz.